Ο Ιών Δραγούμης δεν κέρδισε ποτέ, δολοφονήθηκε βίαια

Ο Ιών Δραγούμης δεν κέρδισε ποτέ, δολοφονήθηκε βίαια, είχε όμως την τύχη να έχει ένα μεγάλο πολιτικό αντίπαλο αντάξιο της ιστορικής στιγμής, τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Είναι αλήθεια ότι δεν μπορώ να ερμηνεύσω όχι την νίκη του Καραμανλή, ή την ήττα του πασοκ, την ήττα του πασοκ την περίμενα, αυτό που δεν περίμενα είναι αυτήν την μεγάλη διαφορά.
Μια ήττα της τάξης του 1% θα έδινε σε κάποιον την εντύπωση ότι το μοντέλο του πασοκ ναι με ενδιέφερε αλλά ήθελε δουλεία ακόμη, ήθελε κάποιος περισσότερα δείγματα γραφής, εντέλει θα έλεγε κανείς απλά “φίλε καλά τα λες… βελτιώσου και εδώ είμαι εγώ να σε εμπιστευτώ σε 4 χρονιά”. Λοιπόν το αποτέλεσμα μάλλον δείχνει ότι το μοντέλο δεν ενδιαφέρει ή και αν ακόμη και αν δεν προβλήθηκε καλά κανείς δεν θέλει να το ακούσει.
Ποιο ήταν κατά εμέ αυτό το μοντέλο, το οποίο και ψήφισα και υπερασπίστηκα σε αυτές τις εκλογές με δύο τρία άπλα παραδείγματα:
Ο Γιώργος Παπανδρέου αναλαμβάνει ένα ΠΑΣΟΚ πριν από μια προδιαγεγραμμένη εκλογική ήττα, χωρίς να φοβάται πραγματικά την ήττα.
Υφίσταται μια μεγάλη ήττα ΠΑΣΟΚ στο 2004.
Την άνοιξη 2004 με απίστευτο πολιτικό θάρρος (αυτοκτονικό θα μπορούσε να πει κανείς) υπερασπίζεται το ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ, υπερασπίζεται επίσης και την εξωτερική πολιτική που έχει χαράξει με την κυβέρνηση Σημίτη. Θα μπορούσε όλα αυτά να τα κάνει γαργάρα όπως όλα τα κόμματα στην Ελλάδα πλην ΚΚΕ (είπε όχι, όπως συνηθίζει σε όλα). Αυτό φυσικά όχι απλά δεν εκτιμήθηκε (όχι να εκτιμηθεί το ΝΑΙ σαν πολιτική άποψη αλλά να εκτιμηθεί το ότι ήταν από τις μοναδικές φορές στην μεταπολίτευση που ένας πολιτικός αρχηγός και μάλιστα της αντιπολίτευσης είπε τόσο ξεκάθαρα την πολιτική του άποψη και ας γνώριζε ότι έρχεται σε σύγκρουση με την διαμορφωμένη κοινή γνώμη ) αλλά λοιδορήθηκε με πρώτο και καλύτερο το κ. Καραμανλή μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Κύπρο. Έναν κ. Καραμανλή ο οποίος προτίμησε τότε να μην πει τίποτα (όπως μας έχει συνηθίσει εδώ και 4 χρόνια σαν πρωθυπουργός), ούτε καν μπήκε στην διαδικασία να μας εξηγήσει τι ακριβώς έκανε στην Λουκέρνη κλεισμένος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου.
Στην αναθεώρηση του άρθρου 16 ανεξάρτητα αν κανείς ήταν υπέρ ή κατά επέδειξε όλο αυτό το πολιτικό θάρρος και είπε να πάμε για αναθεώρηση. Ο πρωθυπουργός των “μεταρρυθμίσεων”, όπως ο ίδιος αποκαλείται, δεν τον ενδιέφερε η μεταρρύθμιση (αν τον ενδιέφερε θα έκανε και μια τέσσερα χρόνια), τον ενδιέφερε να κάνει μικροκομματικό παιχνίδι και να ασχοληθεί με το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ θέλοντας να κερδίσει τις εντυπώσεις, τις κέρδισε, αλλά η χώρα έχασε την ευκαιρία για μεταρρύθμιση. Το ίσως παράξενο ήταν να ότι και πάλι το πολιτικό κόστος επωμίστηκε ο Γιώργος.
Ο Γιώργος προσπάθησε να φέρει στο προσκήνιο την πολιτική σε σχέση με την μικροπολιτική και παραπολιτική, ίσως όσο ποτέ στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης.
Ήταν ένα στοίχημα που ίσως το έχασε, δεν ξέρω αν το έχασε όμως ποιος;
Το ΠΑΣΟΚ κατά την άποψη μου είχε αυτήν την υποχρέωση προς την χώρα και τους πολίτες μετά από μια πορεία 33 χρόνων και πολλών εξ αυτών σαν κυβερνητική παράταξη. Είμαι περήφανος για αυτήν την 3ετη πορεία του ΠΑΣΟΚ.
Στην πολιτική η άποψη μου είναι ότι δεν εκφράζουμε μόνο την κοινωνία αλλά την καθοδηγούμε κιόλας σε έναν στόχο.
Αυτό ήταν και είναι ένα στοίχημα.
Μάλλον η επιλογή δεν επιδοκιμάστηκε αλλά λοιδορήθηκε…
Συνεχίζουμε
Σύντομα συνέχεια…

ΥΓ1. Ο Ιών Δραγούμης δεν κέρδισε ποτέ.Ο πατέρας του ήταν δικαστικός και μετέπειτα Πρωθυπουργός της Επανάστασης στο Γουδί, Στέφανος Δραγούμης. Επίσης διετέλεσε και διοικητής της Κρήτης.
ΥΓ2. Το ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗ; ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CF%89%CE%BD_%CE%94%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B7%CF%82