Σαν της Σμύρνης το γιαγκίνι...

Σαν της Σμύρνης το γιαγκίνι
στο ντουνιά δεν έχει γίνει
κάηκε και 'γινε στάχτη
κι έβγαλ' ο Κεμάλ το άχτι

Κάηκε κι ένα σχολείο
που 'ταν Παρθεναγωγείο
κάηκε και μια δασκάλα
που 'ταν άσπρη σαν το γάλα

Κάηκε το Σταυροδρόμι
κι ο Μπουγιούκ ντερές ακόμη
Σμύρνη φτωχομάνα Σμύρνη
που 'ναι η ομορφιά σου εκείνη!

85 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή, από το κάψιμο της Σμύρνης, να που χωρίς πόλεμο η καταστροφή είναι πάλι εδώ.
Πέρυσι στις φωτιές της Κασσάνδρας ήμουν σε camping στην Σιθωνία από την πλευρά του Αγίου όρους, χωρίς καμία επαφή με την επικαιρότητα και χωρίς οπτική επαφή με την Κασσάνδρα . Φυσούσε εκείνο το βράδυ ένας δαιμονισμένος αέρας και έφερνε μια απίστευτη σκόνη. Το πρωί όταν ξυπνήσαμε ανακαλύψαμε ότι δεν ήταν σκόνη αλλά οι στάχτες της Κασσάνδρας. Όταν γύρισα άκουσα αφηγήσεις που θύμιζαν την καταστροφή της Σμύρνης. Στην Χανιώτη οπού τα πεύκα έφταναν μέχρι την θάλασσα, ο κόσμος πήγαινε στην παραλία για να σωθεί και όταν έφταναν και εκεί οι φλόγες ανέβαιναν όλοι στις βάρκες που έβρισκαν μπροστά τους και αυτές βούλιαζαν. Η αφήγηση μου θύμισε αφήγηση από το κάψιμο της Σμύρνης
… και να, ο εφιάλτης ξανά εδώ με 64 νεκρούς…

Η Σμύρνη μάνα καίγεται, καίγεται και το βιός μας
Ο πόνος μας δε λέγεται, δε γράφεται ο καημός μας
Ρωμιοσύνη ρωμιοσύνη δε θα ησυχάσεις πια
Ένα χρόνο ζεις ειρήνη και τριάντα στη φωτιά
Η Σμύρνη μάνα χάνεται, τα όνειρά μας πάνε
Στα πλοία όποιος πιάνεται κι οι φίλοι τον χτυπάνε
Ρωμιοσύνη ρωμιοσύνη δε θα ησυχάσεις πια
Ένα χρόνο ζεις ειρήνη και τριάντα στη φωτιά